MOMENTUM, MIST & MISMATCH EXPOSITIE MAAND JUNI BIJ KUNSTENAARSINITIATIEF B93 IN ENSCHEDE
Gedurende de maand juni 2017 was mijn 2e expositie van dit jaar te bezichtigen bij Kunstenaarsinitiatief B93 in aan de Hoge Bothofstraat 166 in Enschede
Richard Bussink, Enschede, Juni 2017
Momentum, Mist & Mismatch.
Probeer het maar eens heel snel uit te spreken of met 8 bier op. Het klinkt ook een beetje als een kloeke misdaad-trilogie of als een strategie om je vijand te misleiden. Toch gaat het gewoon over de foto’s die hier te zien zijn
Een paar weken geleden dacht ik na over wat ik hier te lezen staat en dit waren de woorden die me als eerste te binnen schoten. Het bekt ook best lekker. Iets om de gedachtentrein mee in gang te zetten.
Erik Put van B93 heeft het voor me uitgezocht:
“Moment: Invloed van een kracht op een lichaam waardoor het gaat draaien”
“Momentum: het moment dat uitermate geschikt lijkt iets door te zetten”
Beide omschrijvingen zijn belangrijk voor een fotograaf als ik. Ik zou Henri Cartier-Bresson kunnen citeren maar dat doe ik niet. Iedereen kan zich wel voorstellen dat het vastleggen van momenten, een kernactiviteit is van de fotograaf. Maar wat daarna gebeurt vind ik nog interessanter. Met het vergroten van het vastgelegde beeld, vergroot ik ook het moment. Ik kan dingen tegenhouden en doordrukken, uitlichten, benadrukken, opblazen en uitrekken. Noem het experimenteren, onderzoeken, spelen of pielen. Ik doe het graag.
Ik ben een typische zolderkamerkunstenaar. Hoewel ik geen zolder heb. Nou ja, wel een kleine opbergzolder maar niet echt 1 waarin je kan staan of een studio of atelier kan inrichten. Maar goed.. Typisch, in de zin dat het, in mijn geval, ook bleef bij wat ik graag doe: Experimenteren, onderzoeken, spelen of pielen.
Waar het bij fotografie in de traditionele zin, het de uiteindelijke afdruk is wat je de wereld instuurt, bleven bij mij de beelden een lange tijd hangen op een harde schijf of in een negatiefhoes. Op zich is daar niets mis mee want dan val je er ook niemand mee lastig. Wat niet weet, wat niet deert. Hè, fijn: zo'n comfort zone...
In dat kader ben ik, sinds begin dit jaar bezig met een voor mij gewaagd experiment: Het laten zien wat ik maak. Kijken wat het met anderen doet.
Op zich bevalt dat wel. Ik leer er een hoop van. Bijvoorbeeld dat grote afdrukken wel heel erg kicken zijn maar dat ze in een ruimte als dit toch weer niet zo groot lijken. Maar goed. We gewoon gaan lekker door.
Over de foto’s
Het zijn er 15: 5 enkelingen en 5 diptieken.
De beelden in de diptieken zijn samen gekomen tijdens het sorteerproces voor deze expositie. Sommige duo's komen uit een serie, anderen weer helemaal niet. Ik heb mezelf gedwongen om binnen een 10 minuten 5 duo's samen te stellen. Doel van dit onderzoek is om te kijken of ik intuïtief, zonder al te veel na te denken een bepaalde spanning kan opbouwen met 2 beelden. Matched het of niet?
De mistbeelden komen uit een groeiende serie. dit zijn er 3. Ik kan hier heel lang naar kijken. Als naar een flakkerend kampvuur maar dan nog verstilder.
De 2 knalkleuren komen uit Venetië en uit mijn tuin. Ze zijn zo'n beetje in alles complementair aan elkaar. In kleur, qua omgeving en qua focus. Grappig. Dat ik dit nu pas zie.
In beide gevallen was ik er op het juiste moment bij. Een perfecte zonsondergang boven de Canal Grande en het laatste avondlicht op de struisvaren.
